رساله درباره ی نادر فارابی

درباره کتاب:

رمان جدید مستور از نظر ساختار روایی با آثار قبلی اش بسیار متفاوت است. در این داستان با کارکردهای نو تکنیکی این نویسنده روبه رو هستیم که قصه غیبت عجیب یک شخصیت را ساخته و خواننده اش را با انواع پرسش های ریز و درشت روبه رو می کند.

«رساله درباره نادر فارابی» بستری رئالیستی دارد که با رویکردی فلسفی، سازوکارهای پلیسی و معمایی را به کار گرفته است. این رمان درباره غیب شدن ترانه سرایی است که پیش از این در صحنه بسیار کوتاهی از رمان «سه گزارش کوتاه درباره نوید و نگار» ظاهر شده بود. این داستان کاوشی درباره حضور و غیبت قهرمان داستان و احتمال هایی است که پس این غیبت عجیب وجود دارد.

در بخشی از این رمان می خوانیم:

«کاش دنیا مثل دیواری بود که پشت داشت و می شد رفت پشت آن ایستاد. کاش دنیا در خروجی داشت که می شد از آن بیرون زد و رفت توی حیاط پشتی آن و دراز کشید و خوابید یا در بی خیالی محض دست ها را توی جیب گذاشت و سوت زد یا در تنهایی مطلق نشست و سیگار کشید و قهوه خورد. کاش می شد دنیا را، منظورم این است همه دنیا را، همه دنیا را با ستاره ها و کهکشان ها و آسمان ها و زمین هایش، مثل قالی لوله کرد و کنار گذاشت.»