داستانی نه تازه

داستانی نه تازه:

کنسرت عود نگار بوبان

نوازندة مهمان: سجاد سقایی

با حضور بابک بوبان

اجرا: 27 دی ماه 1392

انتشار: زمستان 1395

این اثر نخستین کنسرت تک­نوازی منتشر شده از یک بانوی ایرانی است.

 نگار بوبان در داستانی نه تازه، در شش قطعه تکنوازی، یک قطعه دونوازی (به همراهی سجاد سقایی) و یک قطعة عود و آواز (آهنگ و آواز: بابک بوبان) روایت­گر شخصی عودی است که ریشه در گذشته و نگاه به آینده دارد. موسیقی در این قطعه­‌ها با برخوردی آزاد با تفکر موسیقی دستگاهی ایران شکل گرفته و در عین استفاده از عناصر اصلی این موسیقی، خود را ملزم به رعایت همۀ خصیصه­‌های آن اعم از فرم، ریتم و مایه نکرده است. این نگاه به موسیقی دستگاهی با نظام فکری موسیقی پیشین از صفوی محک خورده و بیش­تر در پی روایتی شخصی از فضاهایی موسیقایی، حسی و ذهنی­‌ست که شاید منحصر به تجربۀ آهنگسازان و اجراکنندگانش نباشد.

عنوان داستانی نه تازه که هم برای کل برنامه و هم برای قطعۀ نخست انتخاب شده، برگرفته از این شعر نیما یوشیج است:

شامگاهان که رؤیت دریا

نقش در نقش می­‌نهفت کبود

داستانی نه تازه کرد به کار

رشته­‌ای بست و رشته­‌ای بگشود

رشته­‌های دگر بر آب ببرد...