سینمای اگزیستانسیالیستی

Existentialist Cinema

ویلیام سی. پامرلو

|     ویلیام سی. پامرلو دکترای فلسفه را از دانشگاه پردو گرفت. او در دانشگاه پیتسبرگ به تدریس اخلاقیات، تاریخ فلسفه، اگزیستانسیالیسم، و زیباشناسی مشغول است. او علاوه بر کتاب سینمای اگزیستانسیالیستی مقالات متنوعی با موضوعات مختلف به رشته تحریر درآورده است.

نصراله مرادیانی

نصراله مرادیانی در سوم بهمن 1362 در تبریز متولد شد. مرادیانی دارای مدرک کارشناسی در رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی از دانشگاه آزاد است و سپس برای ادامۀ تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، در سال 1387، به دانشگاه علامه طباطبایی تهران آمد. او پایان‌نامۀ خود را با موضوع «تأثیر ترجمه بر آثار داستانی جمال‌زاده و هدایت» نوشت. مرادیانی در چند دانشگاه در تهران و تبریز به تدریس می‌پردازد و همچنین به کار ترجمه مشغول است. از جمله ترجمه‌های او می‌توان به ترجمۀ آثار ماگدا سابو، نویسندۀ سرشناس مجارستانی، اشاره کرد، مرادیانی تاکنون کتاب‌های در، خیابان کاتالین و ابیگل را از این نویسنده ترجمه کرده است. از میان دیگر ترجمه‌های او می‌توان به قواعد مباحثه (قطره/1391)، چگونه فرهنگ‌ها ساخته می‌شوند؟(قطره/1392)، مطالعات ترجمه: یک میان‌رشته (رخ‌دادنو/1393)، مسائل بوطیقای داستایفسکی اثرم‍ی‍خ‍ائ‍ی‍ل ب‍اخ‍ت‍ی‍ن(حکمت/1396)، سینمای اگزیستانسیالیستی(1395) و لذت خیانت(1396) اشاره کرد.

|      معنا در زندگی ما انسانها چه نقشی ایفا می‌کند؟ آیا معنا صرفاً از آن رو اهمیت دارد که موجود بشری را از حیوانات و سایر موجودات جدا می‌کند؟ در کدام برهه‌های تاریخی آدمی با ورطۀ هولناک بی‌معنایی رو در رو شده و آیا توانسته چشم در چشم آن بدوزد یا در پی راه‌های گریز از مسیر ایدئولوژیک آن بوده‌است؟

|      یکی از مفاهیم اساسی اگزیستانسیالیسم ــ جنبش برآمده در دل وضعیتی که شاید در آن خیلی‌ها در کرۀ خاک به خوبی با بی‌معنایی آشنا بودند/بوده‌اند ــ معنا (و بی‌معنایی) زندگی بشر است. در کتاب حاضر، ویلیام پامولو به واسطۀ تحلیل و نقد فیلم‌هایی که خاصه به مسئلۀ معنا در زندگی بشر می‌پردازند تصویری از شخصیت‌هایی به دست می‌دهد که زندگی‌شان، با افول گفتمان‌های سنتی، دینی و...، از معنا تهی شده‌است. او در مقابل از شخصیت‌هایی در این فیلم‌ها برایمان حرف می‌زند که استقامت به خرج می‌دهند و از زیر مسئولیت خود شانه خالی نمی‌کنند؛ و مآلاً خود معنا را در زندگی‌شان بر می‌سازند.

|      اما پامرلو بر خلاف سارتر (در دورۀ اگزیستانسیالیستی کارش) از یاد نمی‌برد که وجه اجتماعی و جمعی این بی‌معنایی و در نتیجه تأثیر جامعه بر سوژه‌های انسانی را در نظر بگیرد؛ و از همین‌رو خواندن کتاب حاضر در این روزها می‌تواند برای ما ایرانی‌ها معنادار باشد.