سرزمین بی حاصل

اثر تی.اس.الیوت و ترجمه‌ی جواد علافچی است. این کتاب که در سال 1922 به چاپ رسید، یک شعر بلند است و در ذیل 5 عنوان داخلی و 453 سطر نوشته شده ‌است. شعری که همراه اثر دیگر الیوت با نام «چهار کوارتت» از مهم‌ترین آثار این ژانر در زبان انگلیسی و از درگیرکننده‌ترین متن‌‌های قرن بیستم محسوب می‌شوند، اشعاری که به موجب آن‌ها، الیوت به مهم‌ترین شاعرِ انگلیسی‌زبانِ در قیدِ حیات تبدیل شده بود.

جایگاه الیوت در حوزه‌ی ادبیات به سیر تکوینی مقالات و نقدهای ادبی او نیز بر‌می‌گردد؛ اما در ایران اغلب، اشعار او مورد توجه قرار گرفته‌اند. این توجه سایه‌ی بزرگی بر مجموعه نقدها و مقاله‌های او انداخته و مخاطب فارسی‌زبان را از این مهم دور نگاه داشته است. نباید از خاطر ببریم که حضور الیوت در تثبیت شعر مدرن و نوسازی این ژانر به موازات شرکت او در پایه‌گذاری نقد مدرن بوده است. حتی زندگی خاص او با انتخاب‌های بسیارش در زمینه‌های تغییر مذهب، تغییر تابعیت، تحصیل در دانشگاه‌های متفاوت، تغییر شغل و زندگی مشترک و…، همه زیستی جداشونده از وضعیت کلاسیک و چهارچوب‌های مشخص را نشان می‌دهد. نحوه‌ی زیست الیوت فراروی به سمت یک زیستِ پیش‌بینی‌نشونده و مدام در تغییر را به نمایش می‌گذارد که این نیز نمی‌تواند چیزی جز زیست مدرن لقب بگیرد. او در سطری می‌نویسد: «عجله بفرمایید، وقت رفتن است!»

تامس استرنز الیوت در 26 سپتامبر 1888 در ایالت میسوریِ آمریکا به دنیا آمد. او در سال 1948 جایزه‌ی نوبل ادبیات و نشان مریت بریتانیا را کسب کرد و در 4 ژانویه 1965 دیده از جهان فروبست؛ اما روش برخورد او با متون ادبی کماکان ادامه‌دار و زنده است.