زن

درباره کتاب:

حقیقت وجود انسان ، چون حروف زندگی ، قطار مانند ، پشت سرهم ردیف شده اند .

چند بیت شعر و نگاه خیره در دست نوشته ها شاید هم کمی فریاد و آه و ناله !

شاید اینگونه باشد ، که حقیقتم را بفهمند ، حقیقت یک انسان را.

یک خودکار قدیمی که هرلحظه  ممکن است ، نفسش بریده شود.

کمی کاغذ برای فحش های عاشقانه و دردودل های انسان کافی است .

بنویس تا شاید باشی و از یاد نبرند تورا ، می نویسم تا بگویم آری هستم !

اگر خودکار من قدیمی است ، باشد اما می تواند فریاد دادخواهیم را به گوش همگان برساند !

فریاد می زنم ! آه می کشم !

قلم بی جانم را با فحش های عاشقانه ام شریک می کنم.

تنها چند بیت شعر برای تو و نوشته ای برای خودم و اثبات فریادم ، درسکوت شعرهایم ، برای آنان که ناشنوایان عالم فریادند ، کافی است !

برای همان کسانی که نمی خواهند حتی خودکار قدیمی هم نصیبشان شود تا بازگویند خودرا.

آنان که شعر می خوانند و درد شعر را می فهمند.

اما شنوایانی درد نا آشنا ، خویش را به ناشنوایی می زنند !

نمی دانم ! شاید برای گوش های ناشنوای خویش می نویسم .

شاید هم برای آن ناشنوایانی که پایان نفس های خودکارم را از زبان من می شنوند ، نفس هایی که زندگی آنهارا بازگو می کند .

نمی دانم این را ، چرا هرچه فریاد می زنم تا از دیوار سکوت عبور کنم ، خاموش می شوم !

خودکار من قدیمی است ، گاهی نمی نویسد !