آیا کتاب را خواندهاید؟
میخواهم بخوانم
در حال خواندن
خواندم
میخواهم بخوانم
در حال خواندن
خواندم
آیا کتاب را دوست داشتید؟
دوست داشتم
دوست نداشتم
دوست داشتم
دوست نداشتم
1
0
0
5
0
جلسه شعر
امتیاز محصول:
(هنوز کسی امتیاز نداده است)
دسته بندی:
ادبیات
ویژگیهای محصول:
کد کالا:
106870
شابک:
نویسنده:
انتشارات:
موضوع:
یادداشت هایی درباره شعر و محافل شعری
سال انتشار:
1392
قطع:
رقعی
تعداد صفحه:
228
شماره چاپ:
1
قیمت محصول:
300,000 ریال
موجود نیست
درباره جلسه شعر:
درباره کتاب:
اسماعیل امینی حاصل تأملات خود دربارۀ شعر و جلسات شعر را در کتاب «جلسه شعر» فراهم آورده است. امینی در این کتاب، با نگاهی آسیب شناسانه و با دقت خاص خود، به واکاوی مسائل مربوط به شعر و ارائۀ راهکارهای جدی به مخاطبان شعر، علی الخصوص جوانان پرداخته است. عناوین برخی از این یادداشت ها از این قرار است: «کشف شاعرانه چیست؟»، «تداعی و تبادر در شعر»، «شعر سیاسی، شعر بودار»، «شعر خاله زنکی» و «رسم شعر مذهبی این نیست».
بسیار گفته اند و شنیده ایم که زبان شعر گذشتگان، زبان مردم نیست. نوعی فخامت و اظهار فضل در آن است که شعر را از دسترس فهم مردم دور می سازد. گویی شاعران برای مفاخره و ابراز قدرت و دانش و از میدان به در بردن رقیبان، زبان شعر را چندان پیچیده و دشوار ساخته بودند که غیر از خودشان و همتایان شان کسی ایشان را درنمی یافت. مردم با زبانی سخن می گفتند و شاعران با زبانی دیگر می سرودند. بسیار گفته اند و شنیده ایم که شعر امروز به ویژه در دوران رواج رسانه های فراگیر و تأثیر زبان مطبوعاتی و رسانه ای، می خواهد به زبان گفتار نزدیک شود و به عبارتی به زبان مردم سخن بگوید.
اسماعیل امینی حاصل تأملات خود دربارۀ شعر و جلسات شعر را در کتاب «جلسه شعر» فراهم آورده است. امینی در این کتاب، با نگاهی آسیب شناسانه و با دقت خاص خود، به واکاوی مسائل مربوط به شعر و ارائۀ راهکارهای جدی به مخاطبان شعر، علی الخصوص جوانان پرداخته است. عناوین برخی از این یادداشت ها از این قرار است: «کشف شاعرانه چیست؟»، «تداعی و تبادر در شعر»، «شعر سیاسی، شعر بودار»، «شعر خاله زنکی» و «رسم شعر مذهبی این نیست».
بسیار گفته اند و شنیده ایم که زبان شعر گذشتگان، زبان مردم نیست. نوعی فخامت و اظهار فضل در آن است که شعر را از دسترس فهم مردم دور می سازد. گویی شاعران برای مفاخره و ابراز قدرت و دانش و از میدان به در بردن رقیبان، زبان شعر را چندان پیچیده و دشوار ساخته بودند که غیر از خودشان و همتایان شان کسی ایشان را درنمی یافت. مردم با زبانی سخن می گفتند و شاعران با زبانی دیگر می سرودند. بسیار گفته اند و شنیده ایم که شعر امروز به ویژه در دوران رواج رسانه های فراگیر و تأثیر زبان مطبوعاتی و رسانه ای، می خواهد به زبان گفتار نزدیک شود و به عبارتی به زبان مردم سخن بگوید.