شادینامه کوتاه فرانسیس مکامبر

نوشته‌ی ارنست همینگوی و ترجمه‌ی صالح حسینی است. در این کتاب برخی از داستان‌ها پیش از این به فارسی درآمده بوده و این بار با روایتی دیگر و نزدیک‌تر به شیوه‌ی داستان‌نویسی همینگوی بازترجمه شده‌اند. برخی دیگر از داستان‌های کتاب نیز برای نخستین‌بار به فارسی برگردانده شده است. این نویسنده از پایه‌گذاران یکی از انواع ادبی تأثیرگذار به نام «وقایع‌نگاری ادبی» است. او را همچنین پدر ادبیات مدرن نامیده‌اند. یکی از آثار مهم و جاودان همینگوی «پیرمرد و دریا» است که به‌واسطه‌ی آن جایزه‌ی ادبی نوبل را از آن خود کرده است. از دیگر آثار او می‌توان به «وداع با اسلحه»، «مردان بدون زنان»، «برف‌های کلیمانجارو» و «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» اشاره کرد. آرکبلد مک لیش این نویسنده‌ی شهیر آمریکایی را چنین توصیف می‌کند: «پیش از بیست‌سالگی حریفی کهنه‌کار، در بیست‌وپنج‌سالگی مشهور و در سی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سالگی دیگر استادی تمام و کمال است.» دنیای داستان‌ها و آثار این نویسنده عموماً دنیای جنگ، جنایت، گاوبازی و بوکس است و از شکست‌خوردگان، ولگردهای مست‌، همجنس‌گرایان، نویسندگان شکست‌خورده و… می‌نویسد. با این همه دنیای داستان‌های وی همواره مخاطبان وسیعی را به خود جذب می‌کند.

داستان شادینامه کوتاه فرانسیس مکامبر زوجی را به ‌تصویر می‌کشد که برای شکار به جنگلی در آفریقا رفته‌اند. یک شکارچی توانمند آمریکایی نیز در این سفر آن‌ها را همراهی می‌کند. زمانی که برای شکار می‌روند، بوفالوها به شوهر زن حمله می‌کنند و او پا به فرار می‌گذارد. پس از این اتفاق رفتاهای زن با همسرش تغییر می‌کند. در آخر نویسنده با پایانی نیمه‌روشن و تاحدی مبهم خواننده را در عدم‌قطعیتی عذاب‌آور رها می‌کند.