حکومت نظامی

مانونگو ورا، خواننده ی انقلابی شیلیایی که کمی قبل از کودتای پینوشه، به گونه ای تصادفی از شیلی خارج شده و بعد از کودتا به پاریس رفته، در چند سال نخستِ بعد از کودتا با ترانه هایش زبان گویای وطن خفقان گرفته ی خود شده و در میان جوانان اروپا جایگاهی بی همانند پیدا کرده. اما حالا، دوازده سال بعد از کوتای ۱۹۷۳ دیگر نه اعتقادی به آنچه می خوانده دارد و نه چشم انداز امیدبخشی پیش روی خود می بیند. دیگر نمی خواهد به خودش و مخاطبانش دروغ بگوید. از سوی دیگر، صداهایی قدیمی و مرموز او را به زادگاهش، به وطنش می خوانند. پس به این امید که هستی تکه تکه شده ی خود را بار دیگر به هم پیوند بدهد، به شیلی بازمی گردد. اما آنچه در وطن می یابد بسی دور از انتظار و آرزوی اوست...