در راه

درباره کتاب:

باهم تو خیابان ول گشتند و به همه ی قضایای قدیم شان سرک کشیدند و رفته رفته غم زده تر، هوشیارتر و بی رودربایستی تر شدند. ولی بعد، عین دوتا رفیق تریپ تو خیابان ها رقصیدند و من هم پشت شان لخ لخ کردم، همان کاری که یک عمر پشت آدم هایی کرده ام که باهاشان حال می کردم، چون تنها آدم هایی که باهاشان حال می کنم دیوانه هایند، آدم هایی که دیوانه ی زندگی اند، دیوانه ی حرف زدن اند، دیوانه ی نجات یافتن، در یک آن خوره ی همه چیز هستند، آدم هایی که هیچ وقت خمیازه نمی کشند و حرف های معمولی نمی زنند، فقط می سوزند، می سوزند، می سوزند عین آتش بازی های زردفامی که مثل عنکبوت هایی میان ستاره ها منفجر می شوند و وسط شان نور تند آبی رنگی می بینی و ...